Ülkenin Dramı, Çocuk İşçiler

Kadir ustanın çırakları onlar. Araba tamir ediyorlar.  Bakmayın kıyafetlerinin kir pas içinde olduğuna. Tertemiz, saf gülen yüzlü iki ana kuzusunun hayat mücadelesi yürekleri sızlatıyor. 

Memleketin gerçeğine “ çocuk yaşta işçi” olmalarına aldırmadan, kazandıkları paranın hakkını kuruşuna kadar veriyorlar. Yaşıtları plajda, havuzda eğlenirken onlar geçim derdi ile boğuşan babalarının göz bebekleri, gün boyu koşturmanın bedeli olarak sadece 20 TL alıyorlar. Üstüne poz verirken de gülümseyebiliyorlar. Deklanşöre basarken ellerim titriyor. Lanet okuyorum bu adaletsizliğe. Memlekette beş-on yılda dolar milyarderi olan yolsuzlara, yüzsüzlere.

Çocukların çalıştırılması, çocuk işgücünün istismarı, sokakta çalışan ve sokakta yaşayan çocukların sorunu memlekette meseleden sayılmıyor. Öyle ki iki yıl önce memleketin CB’ si ve BB si lastik atölyesinde çocuk işçiler ile selfi çektirmeye asla beis görmüyor. Memleketin bir ve iki numarası bu toplumsal dramın kıymeti harbiyesinin maalesef farkında dahi olamıyor.

Cahit Sıtkı Tarancı üstadın dediği gibi; memleket isterim. Ne zengin fakir, ne sen ben farkı olsun; kış günü herkesin evi barkı olsun. Sahiden memleket istiyoruz, yüzleri gülen çocukları olsun. Memleket istiyoruz çocuklar olması gereken yerde olsun. Çocuklar gülsün, güzel düşler görsün. Yüzlerindeki gülüşlere asla gölge düşmesin.

Kim bilir belki birgün!