Ah Şu Aşk

Bütün gün rüzgarı peşine takıp yaramazlık yapmaktan geri kalmayan deniz; rüzgarın üfürmeleriyle dalga yapar, köpük olur, sahile vurur. Sahil, bu iki yaramazı kucaklamaktan sonsuz keyif alır. Kızıl güneşin kavurduğu bedeni bu iki haylaz sayesinde serinlik ve mutluluk bulur. Bir bakıma evladı sayılır ikisi de. Her oyun sonrası anacığına koşan bu ikili olmasa sahil ne yapsın, “bir evde çocuk yoksa o evde hep bir şeyler eksiktir” deyip kucaklar yaramazları.

Gökyüzünden ödünç aldığı mavi elbisesi ile pek bir alımlı ve nazlı deniz gün boyu devam eden bu oyunun sonunda yorulur. Güneşin hüzün dolu vedası ile akşam karanlığında uykuya dalar. Yufka yürekli tabiat ana gece serinliğinde denizciği üşemesin diye üzerine inceden bir çarşaf atar. İşte sabahın erken saatlerinde denk geldiğimiz “denizin çarşaf gibi olması” tas tamam bu yüzdendir. Sizin uyandığınız kuşluk vaktinde, haylaz deniz henüz uyuyordur. Ses etmeyin uyusun, ricam olur..

Begonvil kokularıyla sarmaş dolaş olmuş Bodrum’un dar sokaklarında telaşlı adımlarla limana ulaşmak gayretinde olan Selim nefeslenmek maksatlı Hayri’nin kahvesinde bi dur verir. O vakit ufukta yarım boy vermiş güneş, tatlı bir sıcaklıkla“bazen bir merhaba çok şeye kapı açar”diyerek şirin Bodrum ilçesine selam gönderir.

Yokuş başına geldiğinde,

Bodrum’u göreceksin,

Sanma ki sen,

Geldiğin gibi gideceksin.

Senden öncekiler de böyleydiler,

Akılarını hep Bodrum’da bırakıp gittiler..

Der Halikarnas Balıkçısı Cevat Şakir, jandarmalar eşliğinde sürgün geldiği Bodrum’a.. Kutu gibi beyaz badanalı evin sokağa açılan kapısından avluya girer. Avlunun tabanı kayrak taşlarıyla döşelidir. Sokak kapısını kapatır, etrafına bakınır. Sokak kapısının tam karşısında bir kapı daha vardır.

Kapıyı açar, denizi görür. Çocukluğundan beri ilk defa hıçkıra hıçkıra ağlar ve diz üstü düşer. Çünkü gördüğü bizzat Halikarnas Balıkçısı’nın ilham kaynağıdır. Sonraki günlerde arkadaşları ile su, peynir ve peksimetten başka bir şey yanlarına almadan denizde geçirecekleri günlerin habercisidir bu günler.. İnsandan ve sosyal hayattan uzaklaşıp kendine döndüğü ve kendi içinde yolculuk yaptığı, sonunda da o canım edebi eserlerin gün yüzüne çıktığı bir meditasyon haline büründüğü günler olacaktır bu günler..

Denize komşu kahvenin geceden kalma nemli ahşap sandalyelerini elinin tersiyle silen Selim, kuma gömülmüş masasına demli bir çay buyurur.

Tavşan kanından az biraz uzak çay masaya geldiğinde Hayri çay ocağından seslenir:

-Hoşgelmişsin Selim. Needip durun len?

-Az dokunur olma Hayri ağabey, keyfim gaçık, sigaralanıp bi çayını içiverince uzayıvericem.

-Hele ataarlanıp olma deli oğlan, bet suratınla giriverdin fakirhaneye. Bizim orların meşhur lafı var bilirsin; güssün gız güssün, sen gidersen bizim öküzleri kim gütsün. Gusura galma len Selim, sabahın körü aha sen aynı busun..

-Sen güdersin e artıkın Hayri ağabey ! Yuff sana be. Orlardan öyle mi görünüyom ben?

-De bakim len, noldurup hele anlatıve.

-Aysel’i başgöz edeelermiş Hayri ağabey..

-Deme len..

-He ağabey, dünyalar yıkılı verdi başıcığıma. Naptırıverim ben şimdi ağabey. Ahan atlayıverim şu maviliklere. Tes temelli bitsin gari.

Resepsiyonun telefonu çaldı. Kral dairesinde konaklayan Gönül hanım akşam yemeği için dünyanın en pahalı şarabı olan 1978 Montrachet marka Fransız şarabı sipariş etti. Ağır bir misafiri vardı. Uzun zamandır flört ettiği aşkı ile evlilik planları yapan Gönül hanım teras katından Bodrum maviliklerine doğru bir bakış fırlattı. Öyle bir baktı ki, tepesi atsa değil Bodrum’u, bu canım romantik ilçeyi çepeçevre saran mavilikleri dahi satın alırım bakışıydı bu. Garibanlıktan yavuklusunu köyün ağasının oğluna kaptıran Selim’in oturduğu kahve ile Gönül hanımın konakladığı otelin arası hepi topu üç beş yüz metreydi. Bu durum, yokluktan hayata küsenler ile varlıktan ne yapacağını şaşıran insanoğlunun birbirlerine hem çok yakın hem de binlerce kilometrelik uzak olmasına benzerdi.

Akşam olmuştu. Dünyanın en ünlü şarabı Gönül’e bakıyor, Gönül şaraba. Vakit ilerliyor beklenen şanslı adam bir türlü gelmiyordu. Rolex saatine bakıp ifrit olan Gönül, karşı burunda parlayan deniz feneri misali yüzünde cereyan eden kızıllıklara engel olmak ile uğraşa dursun, çalan telefonunda Gönül’ün İstanbul’daki asistanı kötü haberi çoktan vermişti. Esas oğlan dün gece bir gece kulübünde başka bir kadınla beraberdi. Gelmesi sürpriz olurdu. Gelmeyecekti. Gönül, o canım Bodrum ve maviliklerine öyle kem gözlerle bakmaya yeltenmeyecekti. Kadim, romantik Bodrum ve yakın dostu mavi deniz acımadan cezasını kesti.

Barlar sokağına paralel denizin kıyısı keyfe keder meyhaneler ile doludur cennet Bodrum’da. İster eğlenir, ister tasalarına demlenirsin. Haleti ruhiyenin her çeşidi için hazırlanmış şerbetleri yudumlarsın. Meyhanelere komşu denizin hafif hafif kıyıyı dövmesine şahit olursun. Sonra dalga sesi ile rakının anasonu arasında kalan güruh, gece boyu acıya kaldırır kadehini. Hani ne kadar çok içilirse o kadar unutulacak acı sanki. Öyle yağma yok, bu gecenin tek kazananı meyhane ve meyhaneci.

Klarnete eşlik eden keman var olan acıyı katmerler gece boyu. Peçetelere yazılır şarkı istekleri. Gecenin ilerleyen saatlerinde ağır bir hava kaplar meyhaneyi. O anlar ruhun beden ile hesaplaşmasıdır. Ruh ister istemesine de, beden her isteğe nasıl cevap versin azizim. Terkeden sevgili kapıdan girsin. Kapı girişinde demlenen Selim’in, karanlık köşede gözlerden uzak başka bir masada Gönül’ün bedenleri mutlu oluversin. Şaşırır olma, o kader var ya o kader aynı mekanda bir araya getirir bizimkileri. Sabah vakti Hayri’nin kahvesi ile otelin kral dairesi arasındaki mesafeler kaybeden olunca nasıl da eriyip gitmişti. Meyhanede acının cinsiyeti, rengi makamı mevkii olmaz. Garibi de zengini de birdi.

Nitekim ki deniz de bağrına atılan taşı unutur ama o taş yine oradadır. Ve oradan bir daha çıkmaz. Ah şu aşk, Bodrum'da insanın canına amma kıyıyordu..